Lundabúðir, lundadúkkur, lundaskeiðar og lundabolir. Hægt og rólega hefur lundinn orðið að einkennisdýri fyrir Ísland í hugum margra ferðamanna. Í hugum Íslendinga hefur hann kannski frekar orðið að tákni fyrir ferðaþjónustuna, stundum í hálfgerðum skammartón. En hvað sem því líður þá lundinn sennilega sá villti fugl sem hægt er að komast í hvað mest návígi við og virkilega gaman að mynda hann.
Staður og stund
Þó að hann sé kannski spakur og hægt að komast merkilega nálægt honum er ekki þar sem sagt að það sé aðgengilegt fyrir alla að komast í lundabyggð. Þó eru nokkrir staðir sem hafa verið vinsælli en aðrir:
- Látrabjarg
- Hafnarhólmi Borgarfirði eystri
- Vestmannaeyjar
- Dyrhólaey
- Ingólfshöfði
- Vigur í Ísafjarðardjúpi
Minn uppáhaldsstaður er án nokkurs efa Látrabjarg. Afskekkt, hrikalegt, hættulegt og fallegt. Allt í senn. Birtan þar þegar líða tekur á kvöld eftir miðjan júní verður oft líka mjög heppileg. Það er mikill kontrast á milli hvítrar bringunnar og svartra vængjanna. Ef birtan er of hörð um hábjartan daginn er hætta á að bringan verði yfirlýst eða skuggarnir í vængum og baki lokist alveg. Í kvöldbirtunni getur verið gott að eiga við þetta og blátt hafið í bakgrunni, úr fókus getur verið skemmtilegt.
Að auki er hægt að ná augnablikum þar sem sólsetrið baklýsir lundann og þá er eins og goggurinn fari að ljóma. Með því að gefa sér góðan tíma, horfa vel á atferli fuglanna verða líka til ógleymanleg augnablik sem gaman er að fanga.
Tímabilið er ekki mjög langt og skemmtilegast finnst mér að eltast við lundann þegar komnir eru ungar í holurnar þeirra. Þá eru þeir oft spakir og gjarnan hægt að ná þeim með æti í munninum. Þegar líður á sumarið eru þeir meira á ferðinni og eftir miðjan ágúst fer lundinn af varpstöðvunum og kemur ekki meir.
Tryggvi Már Gunnarson 